Dat regulier en complementair elkaar mogen ontmoeten♥

Beste dokter,

Ik denk vaak aan u. Aan uw enorme verantwoordelijkheid, aan uw kennis, aan uw vermogen om te helen, te zien en te doorgronden. U heeft een bijzondere kunde: u kunt levens veranderen. Maar soms, zonder dat u het bedoelt, kan één zin, één blik of één vermoeden ook de grond onder de voeten van vrouwen doen verdwijnen.

Met deze brief wil ik geen schuld aanwijzen, maar iets uitspreken dat veel vrouwen voelen, iets dat gehoord mag worden.

Ik geloof dat regulier en complementair elkaar mogen ontmoeten.

Dat er ruimte mag zijn voor beide werelden.

Dat vrouwen niet zouden hoeven kiezen tussen wetenschap en intuïtie, tussen protocollen en dat wat ons lichaam ons probeert te vertellen.

Veel vrouwen staan precies daartussenin.

Niet altijd gezien in de spreekkamer, maar ook niet volledig geholpen door alleen alternatieve zorg.

Juist in dat midden ligt de hoop.

De samenwerking.

De echte zorg.

Het is een strijd die veel vrouwen kennen. Ik heb er met vele gesprekken over.

Vrouwen die verkeren in constante pijn, terwijl de wereld zacht terugfluistert dat het “wel meevalt”.

Ik weet dat u dat niet altijd ziet, hoe zou u ook kunnen, binnen tien minuten, met een volle wachtkamer?

Toch schrijf ik u deze brief ook met dankbaarheid.

Want ik ken óók de verhalen over u en uw collega’s die wél luisteren, die samen zoeken, die vragen stellen buiten het protocol om, die hun verantwoordelijkheid voelen én nemen.

Voor hen voelen ik diep respect.

Toch blijven vrouwen met vragen zitten.

Grote vragen.

Wat houdt het in?

Waarom krijgt de één een diagnose en de ander niet?

Is het erfelijk, energetisch, psychosomatisch?

Word ik ooit beter?

Kan ik nog kinderen krijgen?

etc. etc. etc

Vele vrouwen dragen zware diagnoses.

Worden vrouwen beter?

Raken vrouwen klachtenvrij zonder restricties?

Zelden.

Vrouwen leren lichter, rustiger en zachter leven doormiddel van het luisteren naar hun lichaam.

En dat helpt.

Vrouwen leren te luisteren,

te kiezen,

te spreken,

en te durven.

Vele vrouwen onderzoeken meerdere hoeken: regulier, niet-regulier, medicatie, therapieën, lichaamswerk, complementair, spiritueel, psychologisch.

Niet omdat vrouwen koppig zijn, maar omdat vrouwen het vertrouwen kwijt raken

Omdat vrouwen verder willen komen dan daar waar het protocol hen brengt.

Dokter, deze vrouwen vragen u niet om alle antwoorden.

De wetenschap is nog lang niet klaar met de puzzel van het vrouwenlichaam.

Dat weten deze vrouwen ook.

Deze vrouwen vragen wel dat u ze ziet.

Dat u ze serieus neemt in hun pijn.

Dat u openstaat voor samenwerking, en dat u niet direct afwijst wat u misschien niet kent.

Dat de stem van de vrouw voorop staat.

Want het antwoord op volledige hormonale gezondheid is complex, maar het antwoord op verlichting begint vaak simpel:minder stress,duidelijkere grenzen,meer luisteren naar het lichaam.

Zwart-wit denken is makkelijk.Maar ons lichaam leeft in schakelingen.

Het vraagt om nuance, middenwegen, vertrouwen en dialoog.

Ik hoop op een toekomst waarin reguliere en complementaire zorg elkaar niet bestrijden, maar aanvullen.Waar liefde, wetenschap, intuïtie en kennis elkaar mogen ontmoeten.

Waar wij samen zoeken, niet tegenover elkaar, maar naast elkaar.

Alleen zo kunnen vrouwen écht geholpen worden.Alleen zo ontstaat heling van het vrouwenlichaam.

In verbondenheid en oprechte dankbaarheid

A little respect for woman can get you very very far...

♥