Een ode aan Karin Bloemen: Renaissance 2.0 ♥

Vandaag, 28 november, dook ik weer eens het theater in. Ik ben gek van theater. Theater is de expressie van het blikveld van de mens. Eén mens. In dit geval was de mens, of de vrouw, Karin Bloemen. The woman that YOU are!

De vorige keer theater was voor mij het circus. Vol ongeloof werd ik meegenomen in de kunst van wat men de acrobatiek noemt. Ongelooflijk waar ons lichaam toe in staat kan zijn. Ongelooflijk hoe vertrouwen ervoor kan zorgen dat je letterlijk in iemand zijn armen kunt vallen, je volledig kunt overgeven aan de ander. “A alle!” zou mijn oma zeggen, wanneer ik te ver ga.

Vanavond zat ik niet met de minste bij Karin Bloemen, nee, ik zat er met mijn oma en opa! De man die al ruim 60 jaar naast mijn oma staat. Ik kan daar alleen maar van dromen. Ja, trouwen staat hoog aan mijn bucketlist!

Zoals altijd raakte de avond meerdere thema's aan: verbinding, openstaan voor échte gesprekken met elkaar en elkaar toch allemaal gewoon een beetje laten in zijn/haar eigenwaarde.

Geweldig hoe zij als vrouw liet zien hoe de omarming van alle delen in jezelf ervoor kan zorgen dat je als een krachtpatser op het podium staat.

Ze was zacht, barmhartig, uitgesproken, vrolijk, vol zelfvertrouwen, maar ook kwetsbaar. Er waren momenten waarop je een speld kon horen vallen. Zo kwetsbaar, zo vol vanuit het hart sprak zij. Tevens waren er momenten waarin gedanst werd, gelachen werd en er ordinaire seksgrappen werden gemaakt. Heerlijk! Vind ik de laatste tijd zelf ook een erg leuke volwassen kwaal om aan mee te doen. Voor ik het wist floepte ik er laatst zelf meerdere malen wat uit, waar menig man zich in verslikte. Goed, hoort er ook een beetje bij toch. Lachen.

Karin Bloemen. De mooiste boodschap (en er waren er meerdere, geloof me) was met stip: je mag trots zijn op waar je vandaan komt. Uit welk land, gezin, gebied je ook komt. Je mag trots zijn op waar je vandaan komt.

En wie dit ook mag lezen, je mag trots zijn op waar je vandaan komt. Mensen weten niet wat voor gevechten je hebt doorstaan. Mensen weten niet voor welke hete vuren je hebt gestaan en mensen weten niet welke offers je hebt gebracht.

Vaak vanuit liefde, of bescherming, of barmhartigheid. Alleen jij weet waar je vandaan komt, én alleen jij kunt jezelf écht zien. Voor de volle 100%. Men kan je een spiegel voorhouden, maar de echte diepte in jezelf ken alleen jij. De échte wonden. De échte pijnen. Die ken alleen jij.

En vanuit waar je ook mag komen, welke overwinning je ook hebt doorstaan — groot of klein — je mag trots zijn op waar je vandaan komt. Niemand kent vaak elkaars diepste geheimen en juist in die duisternis kunnen we elkaar vinden. Want lieve allemaal, we hebben toch allemaal dingen waar we niet trots op zijn? We dragen toch allemaal dingen waar wij spijt van hebben, of waarvan wij achteraf denken: dat was niet zo handig.

Dat is menselijk en dat is normaal. Daarom mogen we elkaar met zachtheid benaderen, met liefde én met barmhartigheid. Want laten we eerlijk zijn, we hebben toch allemaal wel dingen die we zouden willen terugdraaien?

Iedereen draagt een kruis.

Oma, Mandy en Opa bij Karin Bloemen

28 nov 2025, wat een pret!

Zoiets zou mijn moeder in het fotoboek gezetten. Whaha!