Hulp vragen is dapper!♥

Ikzelf verslond meerdere behandelaren in mijn leven. Vrouwelijke, mannelijke. Alternatief, niet alternatief. Iedereen is mij bijgebleven. De een gaf mij een gevoel van kracht, de ander sloeg de plank volledig mis. Toch was er één die heel hard in mijn hoofd is gaan zitten: Leeuwe Oostra.

Leeuwe, als je dit leest (ik weet dat je af en toe iets volgt ;p), dan is deze voor jou!

• “Mandy, jij mag er ook zijn.”

• “Mandy, jouw gevoel mag er ook zijn.”

• “Mandy, jij mag ook boos zijn.”

• “Mandy, jij mag ook ruimte innemen.”

  
  

Het zijn overtuigingen die ik geleerd én gehoord heb door zijn overtuigingskracht. Hij meende het. Hij meende het écht. Mijn gevoel mocht er ook zijn, sterker nog: het mocht ruimte innemen. Hij durfde het aan met mij!

Eindelijk. Mijn intense binnenwereld kon ruimte krijgen in zijn behandelkamer. En dat? Dat nam ik mee naar huis. En naar mijn douche. De douche is mijn uitlaatklep. Hoe vaak ik wel niet een JBL-box de douche in sjouw, puur om emoties eruit te laten. Of om gewoon te zijn. Ja, iedere dag.

Emoties heb ik namelijk nogal veel. Ik vind de wereld een oneerlijke plek. Zeker voor ons vrouwen, maar ook voor mannen. Ingewikkeld lijkt het me, om op dit moment in de positie van een man te staan. Wij vrouwen hebben daar óók een kracht in, vind ik. Daarover later meer. (waar wil ze nou toch heen hé? ;))

Een cliënt schreef ooit een review die me diep raakte. Niet omdat haar leven zwaar is (want dat ís het), maar om haar eerlijkheid, haar kracht en haar doorzettingsvermogen. Zij is iemand die niet bij de pakken neer is gaan zitten. Iemand die nog iedere dag vecht voor haar rechten als vrouw.

Ze is meerdere keren van het kastje naar de muur gestuurd, weggestuurd of niet gehoord door artsen en professionals. Ik geloof niet dat dit expres gebeurt — dat weiger ik te geloven. De meeste mensen deugen immers (Rutger Bregman). Maar het vraagt naar mijn inziens wél om een andere aanpak richting ons vrouwenlichaam. Want hoe vaak voelen wij wel niet iets aan onze wateren? Een bepaalde gut feeling? Vaak toch! Ik geloof dat wij daar veel verder op mogen voortborduren. Intuïtie is er niet voor niets.

Verwar mij niet met iemand die niet in de wetenschap gelooft of de reguliere geneeskunde slecht wil wegzetten. Absoluut niet: het redt levens! Wat ik wél wil, is meer gerechtigheid voor het vrouwenlichaam en voor ons vrouw-zijn. Want, we are a hell of a gender!

En dat stemmetje dat in haar hoofd is gaan zitten? Dat is niets meer en niets minder dan liefde. Liefde en compassie voor ons vrouwen, voor ons welzijn en voor onze gezondheid. Want hoe eng is het wanneer hulpinstanties je niet willen horen en niet willen zien? Doodeng.

Dus: ode aan de vrouw die zij vandaag de dag is, een kleine ode aan mezelf, voor de vrouw die ik ben geworden en een ode aan Leeuwe! Voor zijn draag- en overtuigingskracht!.

Hulp vragen is niet zwak.Hulp vragen is juist heel erg dapper. ♥

Leeuwe Oostra!