Ieder huisje heeft zijn kruisje ♥

Ja, dat is denk ik de overkoepelende term voor de thema's die we gisterenavond aanraakten. Tevens is het hét gezegde waar menig Nederlander mee is opgegroeid. Mijn moeder zei het wel eens en mijn oma ook. "Ieder huisje heeft zijn kruisje". En dat is zo. Ieder huis heeft zijn kruis en ieder mens heeft zijn kruis. Dat is wat we gisterenavond tegen elkaar zeiden toen wij diep in elkaars ogen keken.

Wij begonnen de avond direct met een lach en een traan. Dat is eigenlijk altijd zo. Ik denk dat er geen avond is geweest die wij niet hebben beleefd met een lach en een traan. Onze vriendschap is er een met een lach en een traan. Noor en ik delen lief en leed met mekaar. En dat is helend. Dat geeft hoop en het geeft kracht. No matter what, ik weet dat zij er is. En dat weet ik ook van Romana.

Ik hoop iedere dag dat de liefde, steun en support die zij mij geven iets is wat ik door kan geven in mijn werk en in mijn mens zijn. Want in de struggles en zoektocht die ik zelf heb gehad, waren zij er. Altijd.

De laatste tijd hebben wij steeds vaker gesprekken over ons leven, over onze geloofsovertuigingen en over de "battles" die wij overwonnen hebben. Alle drie komen wij van donkere plekken en alle drie weten wij hoe het is om met de vloer gelijk te staan. Dat maakt ons sterk, het maakt onze compassie groot en het maakt onze vriendschap groot, sterk. Van goud.

Gisteren zei Nora iets en dat raakt wat mij betreft precies de kern aan van waar wij hier op aarde mee bezig zijn. Dat is een vraag die ik vaker hardop uitspreek wanneer ik zie hoe wij mensen met elkaar om kunnen gaan. Waar zijn we mee bezig? Ik hoop dat het een vraag is waar meerdere mensen zich mee bezighouden.

Nora zei tegen mij:

"Men we dragen allemaal ons kruisje in de wereld. Voor sommigen is dat kruisje heel erg groot en voor anderen is dat kruisje wat kleiner. We kunnen heel gefrustreerd en boos blijven op onze kruisjes en op anderen, maar soms weten we niet waarom we een kruisje dragen en soms dragen we die gewoon ons hele leven en weten we nooit waarom. Daarom moeten we mensen altijd met compassie benaderen en lief zijn voor elkaar, want iedereen draagt een kruisje".

En dat was het moment dat we elkaar diep in de ogen aankijken, elkaars handen vastpakten, knuffelden en huilden. Want beide zagen we ons eigen kruisje, beide zagen we ons eigen leed en verdriet, maar beide zagen we ook de hoop, liefde en kracht van onze vriendschap. Ons mens zijn.

Ik hoop dat voor een ieder die dit leest hij of zij weet dat hij/zij niet alleen is, iedereen zijn kruisje draagt, iedereen struggelt en iedereen zoekende is naar het hoe én of wat in het leven. Zoals gewoonlijk raakten meerdere thema's de revue, maar de thema's die wij bespreken raken altijd de kern van het leven aan. Liefde en verbinding. Dat is alles wat we hebben en dat is alles wat we zeker weten.

Soms weten wij het niet, soms zijn we het even kwijt, soms zijn we verdrietig, boos of gefrustreerd, soms worden wij ziek of blijven wij zoeken naar oplossingen voor problemen die er zijn, terwijl het enige wat we hoeven te doen is zijn. En dat is genoeg. Jij bent genoeg. Precies zoals je bent. Dat is wat je de wereld in mag dragen. Niets anders. Het hoeft niet groter, beter, mooier, verfijnder. Soms is zijn genoeg.

Zijn in liefde,

Zijn in woede,

Zijn in relatie met mekaar,

Zijn in rouw,

Zijn in verdriet

Zijn met de vragen want het leven,

Maar doe het samen mensen. Wees niet alleen in je struggles en praat met mekaar.

Voor de vrouwen die hulp nodig hebben in hun eigen zoektocht, hormonale struggles en verdere struggles.

Bij mij mag je zijn♥.

I love u!

Nou, dat is er in ieder geval al één toch! En ik meen het!

♥

Men

Schat! Wat doen we het eigenlijk goed! Dat hele mens zijn!! Highfive!!